Zielono nam było w okolicach toruńskiego mostu... Ale czy jeszcze będzie?

Drzewa były sadzone tam, gdzie na zlecenie Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska został wycięty klon jesionolistny, głównie na wschód od mostu. Tam nie ma być żadnej łąki, w związku z czym teraz nic tam nie było koszone.

Obok wykoszonego teraz terenu, została tam posadzona leszczyna, zaś przed nią szpaler topoli. Rok mieliśmy bardzo suchy, więc stan sadzonek będziemy musieli zweryfikować. Wierzby i topole są dość odporne i po ostatnich opadach mogą jeszcze odbić. W tej chwili nie wiemy, ile ich przeżyje do jesieni. Ubytki będziemy jednak uzupełniali.

My, czyli Wydział Środowiska i Ekologii, odpowiadamy za rekultywację. Zadanie otrzymaliśmy późną jesienią ubiegłego roku. Przyroda, że tak powiem, ma w nosie to kto ma się czym i kiedy zająć. Przez cały sezon od wiosny do jesieni, klony jesionolistne rzeczywiście sobie odrosły. Dlatego na przełomie jesieni i zimy cała powierzchnia od mostu do linii drzew, została zmulczowana. Na terenie gminnym, czyli do Małej Wisły. Na Kępie Bazarowej wygląda to nieco inaczej, ale za ten teren odpowiadają Wody Polskie. Zatem jeszcze raz – po obu stronach od mostu do drzew oraz do Małej Wisły teren został przygotowany, aby rosły na nim wysiana przez nas łąka i posadzone drzewa, a nie odrosty klonów jesionolistnych, ostów itp.

Doszliśmy do wniosku, że leszczynę posadzimy jako izolację między łąką i przy moście a granicą drzewostanu. Sadziliśmy przeważnie po trzy rzędy. Ten teren się osusza. Zapora we Włocławku od kilkudziesięciu lat powoduje, że pływy Wisły są mniejsze i teren obsycha. Samorzutnie w drzewostanie pojawiają się wiązy, dęby, klony – nie te jesionolistne, ale normalne. W moim mniemaniu leszczyna powinna się tu utrzymać. Oczywiście, raz na kilka lat Wisła może tam dojść, ale nie oznacza to, że leszczyna tego nie wytrzyma. Poza tym posadziliśmy tam dereń, czarną porzeczkę. Bardzo ładnie wyglądają, chociaż zarosły. Ze względu na suszę zdecydowaliśmy, aby w tym roku wstrzymać się z pielęgnacją, ponieważ odsłonięte rośliny mogłyby zostać wypalone przez słońce.

Żadna kosiarka czy wykaszarka nie byłaby w stanie poradzić sobie z odrastającymi klonami jesionolistnymi. W związku z tym zdecydowaliśmy się na użycie mulczera, ale nie zagłębiając się w ziemię, jak to na ogół przy pomocy tego urządzenia się robi. Zmielone zostało to, co znajdowało się na powierzchni. Jeżeli w tym miejscu ma powstać łąka to nie ma innego wyjścia, dwa-trzy razy w roku trzeba ten teren skosić. Tak to się robi. Przy zamku dybowskim jest piękna łąka, która wyrosła na ziemi pozostałej po wykopaliskach archeologicznych. Pracowaliśmy przy niej przez kilkanaście lat, mi.in. kosząc.

Prace wykonuje firma, która podpisała umowę na utrzymanie zieleni. Nie muszą informować nas o wszystkich podejmowanych krokach. Sprawdziliśmy. Oni tam dosypali nasion roślin łąkowych i użyli bardzo niewielkiej ilości nawozu, aby przyspieszyć wzrost. Wszystko odbyło się zgodnie z przepisami i w dostatecznej odległości od cieku wodnego. Cały czas trzeba tu konkurować z odbijającymi chwastami. Koszenie w tym miejscu wywołuje dość gwałtowne reakcje społeczne, staramy się więc osiągnąć cel także innymi sposobami, próbując przytłumić rośliny niepożądane, łąkowymi.

W tym roku będziemy dosadzali drzewa, zastępując nimi te, które nie przetrwały upałów. Jesień staje się najlepszym momentem na sadzenie drzew. Zimy są łagodne, wiosny na ogół nie ma, tylko od razu robi się lato. A jak teraz popada, to wilgoć w glebie powinna się utrzymać co najmniej do grudnia.